ZOVEEL TE DOEN

‘Wie werkt, moet er nu en dan mee stoppen’, aldus de Belgische schrijver Herman Brusselmans. Zo zat ik dus laatst op het terras met mijn goede vriend R, terwijl we zaten te klagen, ik bedoel filosoferen, over het leven.

Uit het niets vroeg R.: ‘Wat heb je nou altijd al willen doen maar heb je nog nooit gedaan?’
‘Wat is dit nou weer voor een vraag? Ben je ernstig ziek?’ , antwoordde ik.
‘Nee, even serieus’.
‘Hoeveel, heb je op?’, probeerde ik nog een keer. 
Nu moest ik wel met iets heel bijzonders op de proppen komen. Een weekendje Istanbul of duiken in de Rode Zee zou niet volstaan. Om tijd te nemen, nam ik een slok van m’n bier.

De moderne mens doet steeds extremere dingen. Basejumpen van de Euromast, bergbeklimmen in de Himalaya, paragliden in de Vogezen, ijsduiken op de Noordpool, op fietsvakantie naar Cambodja. Zucht, ik word er al moe van als ik het hoor. Volgens mij is het allemaal vluchtgedrag.

Wat heb ik altijd al willen doen maar heb ik nog nooit gedaan? De pest is, ik heb al zoveel te doen. Ik moet columns schrijven, op cursus, ik moet voetballen, naar de tandarts, nog steeds ‘Het Proces’ van Kafka uitlezen, boodschappen doen, ik moet nodig op vakantie en tussendoor moet ik ook nog werken – waar overigens ook een hoop (vrije) tijd in gaat zitten.

Tsja, wat zou ik nog willen doen? Ik zou wel eens graag een tijdje helemaal niets doen; lekker aan de Maas zitten en kijken hoe de rivier stroomt.

18 juni 2008