SJANS

Het is vrijdagavond en ik maak me op voor een feessie. Figuurlijk dan; hallo, ik ben geen heaumeau. Ik trek het shirt aan dat ik vorige week bij de H & M kocht en krijg ineens een flashback.

Met een trendy T-shirt en een paar boxershorts loop ik naar de kassa om af te rekenen. Achter de toonbank staat een gozer veel te vriendelijk naar me te glimlachen. Jakkes, heb ik dat. Die gozer is een proppie, dat wil zeggen een gedrongen ventje met een pokdalig gezicht dat zo weggelopen lijkt van de set van Lord of the Rings. Als ik dan toch sjans heb, waarom kan het dan geen knappe hunk zijn. Opgelaten reken ik af.

Back to reality. Ik ben er klaar voor, het schijnt een vette party te worden. Ik ga de deur uit en via de Pantoffelbrug loop ik richting metro. Ik moet er bij Macaroniplein uit. ´Krijg nou nix, het zal toch niet waar zijn?´ In de verte loopt die gozer van de H & M zijn poedel uit te laten. Verdikkie, nou loop ik er ook nog eens helemaal opgedoft bij. Terwijl het mormel - ik bedoel de hond - stopt om zijn behoefte te doen, kijkt de Hobbit naar achteren. Snel kijk ik naar de grond maar het is te laat. Hij heeft me gespot.

Ik vertraag m'n pas en overweeg over te steken maar dat gaat me te ver. Alleen zoekt die knul wel erg graag contact. Vertwijfeld loop ik door. Ondertussen dwingt de Hobbit zijn hond tot stilstand, zodat ik hem uiteindelijk wel moet passeren. Als ik hem voorbij loop, zoeken zijn ogen de mijne maar ik kijk star het water in. Pfew, dat hebben we ook weer gehad.

Maar nu ik zo voor hem loop, voel ik zijn ogen priemen in m´n rug. Selfconscious als een b-model op een veel te lange catwalk loop ik verder de brug af. Godzijdank ben ik bijna bij de metro.

Eenmaal in de metro haal ik opgelucht adem. Zo moeten vrouwen zich dus voelen als mannen naar hen kijken.