ONTSLAGRECHT

Laatst belde ik naar mijn vrienden van de KPN met een vraag over mijn factuur. Het is ook altijd wat. Na tien minuten in een telefonische labyrint te hebben rondgezworven, werd ik te woord gestaan. Te woord gestaan is wellicht niet de juiste terminologie, afgesnauwd is hier meer op zijn plaats. Wat een stuk chagrijn! Dat was dus het einde van mijn KPN-abonnement.

Vorige week las ik dat het telecomconcern tussen 2008 en 2010 ongeveer tweeduizend banen schrapt. Het strategisch plan van 2005 voorzag al in het schrappen van 8000 banen. Ik moest terugdenken aan de vriendelijke mevrouw van de klantenservice. Misschien had ze net ’s ochtends dit bericht gehoord. Of erger nog, had ze net een e-mail erover ontvangen. Ik kan me voorstellen, dat je dan even minder prettig de telefoon opneemt.

Medewerkers binnen een bedrijf maken het verschil. Elke onderneming in de wereld kan tegenwoordig telefoons maken, internet aanbieden of een bepaald product maken. De techniek is uiteindelijk altijd hetzelfde maar de persoon die het maakt, verkoopt of in de markt zet niet. De medewerker van een bedrijf bepaalt of een product goed is of niet.

De politiek cq het bedrijfsleven zou daarom moeten investeren in de werknemer. Iemand die goed wordt betaald, goede secundaire arbeidsvoorwaarden geniet, mogelijkheden heeft tot opleidingen, zal gemotiveerd zijn om voor een organisatie te werken, betrokken zijn en met ideeën komen. Dit zal het bedrijf alleen maar ten goede komen. Omgekeerd zal de betrokkenheid en de motivatie van personen die elk moment ontslagen kunnen worden, een stuk lager zijn.

Het plan van Donner om het ontslagrecht te versoepelen, is om deze reden alleen al een slecht idee. Wat voor een bedrijf in het klein geldt, geldt voor de economie in zijn geheel. Als de beroepsbevolking van Nederland het idee heeft op elk moment ingeruild te kunnen worden voor een jonger of Oost-Europees model, dan zal het wat minder gemotiveerd zijn. Een arbeider die elk moment de wacht kan worden aangezet, is minder geneigd over te werken of wat extra’s te brengen. Het resultaat is eerder een calculerende arbeider. Voor 10% meer salaris bij een ander bedrijf is hij vertrokken. Met de krapte op de arbeidsmarkt is dit geen ondenkbaar scenario.

5 maart 2008