Holland Heineken House

Mart Smeets: “Churandy Martina, een vijfde plaats op de 200 meter, dat is geen goud, geen zilver en geen brons. Dat is niets. Waarom heb je geen goud gehaald? Leg ons eens uit!”
“Ik voelde me goed bij de start, was vastberaden om zilver te pakken. Met zilver zou ik best of the rest zijn. Usain Bolt is van een andere planeet.”
Mart Smeets: “Formidabel.”
 
“De race verliep aardig volgens plan. Ik kwam als derde de bocht uit en de laatste honderd meter is mijn sterke kant. Maar dan ineens, ineens zag ik een schrikbeeld voor me, een luchtspiegeling bij de finish. Misschien kwam het door de warmte, misschien door een bedorven energydrank. Maar ineens zag ik het Holland Heineken House voor me. Een meute Holland Heineken Hollbewoners, hossende en lallende toeristen die alleen aan sport op de tv hebben gedaan. Een groot schuurfeest in Londen in plaats van in Steenwijk.”
Mart Smeets: “Ik buig mijn hoofd zeer diep.”

“Ik kwam de bocht uit en zag Epke voor me met een kroon brandnetels in zijn haar. Gerco Schröder stond als een blind paard te dansen en Florian van Dijsselberghe was aan het crowdsurfen. Want als je windsurft, dan moet je natuurlijk crowdsurfen. Stel dat ik zilver had gewonnen, dan moest ik naar Guus Meeuwis luisteren. Dat is een Holland Heineken Hell.

“Tot overmaat van ramp zou Umberto Tan mij aankondigen. Umberto zou een glibberige arm om me heen slaan en mij met een asem van putlucht lachend aankondigen. Want Umberto kondigt iedereen lachend aan. Of het nou RTL Boulevard is, Eredivisie Live of Edwin Evers. Als Umberto maar betaald krijgt.
Mart Smeets: “Ook dat is topsport.”

“Dus ik kwam door de bocht en zag ineens dit schrikbeeld voor me. Ik heb er alles voor over maar er zijn grenzen. Ik vertraagde mijn tred en lag op de vierde plaats. Maar voor je het weet willen ze ook de vierde plek vieren. Want Nederlanders willen alles vieren. Koninginnedag, terwijl het koningshuis ze niets interesseert. Tweede plaats op een WK voetbal. Brons met de 100 meter koekhappen. Ik wilde geen excuus voor weer een polonaise worden. Altijd maar zeuren over die Antillianen en nu ik zilver kon winnen, ineens massaal voor mij juichen. Ik vertraagde nogmaals en wordt vijfde. Bij de finish slaakte ik een zucht van verlichting.”
Mart Smeets: “Ja, Churandy wij zijn een gek volkje.”

12 augustus 2012