Alles gaat voorbij

In december 2011 sloot discotheek Plan C haar deuren. Menig vrijdag- en zaterdagavond en soms ook donderdagavond heb ik er doorgebracht. Ik heb er Anouk zien optreden, ik heb er gedanst – althans wat daarvoor door mag gaan – ik ben er dronken geworden en ik heb er M ontmoet, in random order. Toen ik vorig jaar uit nostalgische overwegingen langs ging, herkenden zelfs de uitsmijter en toiletjuffrouw mij nog.

Helaas is Plan C nu gesloten. De uitgaansgelegenheid bestond al meer dan twintig jaar maar had vanaf 2007 te maken met geluidsoverlast. Hoogstwaarschijnlijk kwam dit door de nieuwe gehoortoestellen die Schoonenberg in 2007 uitgaf. Hoe kan het anders dat bewoners pas na vijftien jaar over het geluid klagen? Of is de muziek het laatste decennium dusdanig veranderd dat de bewoners dit niet meer waarderen?

Alles gaat voorbij. Doe Maar zong het al in de jaren tachtig. “Je knippert met je ogen en alles is vervlogen…alles gaat voorbij.” Crooswijk en mijn ouderlijk huis zijn met de grond gelijk gemaakt. Zwemparadijs Tropicana sloot in 2011 haar deuren. (Een paradijs dat de deuren sluit is natuurlijk een teken aan de wand.) Voetbalvereniging Zwart Wit ’28 was al failliet. Discotheek Calypso moest dicht, omdat een projectontwikkelaar een lege luxe woontoren wilde bouwen. Laatst stond een bericht in de krant dat zelfs mijn middelbare school, het City College, dreigt te sluiten.

Het lijkt erop dat mijn verleden en daarmee mijn identiteit worden uitgegumd. Alsof iemand achter me mijn sporen aan het opruimen is. Een vriend zei me dat ik gewoon oud word. Ik wil niet dat alles voorbij gaat. Ik wil dat alles bij het oude blijft. Ik wil dat ik voor altijd jong blijf. Dat wens ik ook de lezer toe voor het nieuwe jaar. Om Bob Dylan te citeren: “May you stay forever young.”